Schade door slakken? Zo beheers je ze
Afgelopen voorjaar was er aardig wat schade door slakken als gevolg van de nattigheid. Dat willen we volgend jaar zien te voorkomen. Daarom wat extra informatie over de slakken en hoe je deze beheersbaar kunt houden.
Op de akker
De meest voorkomende slakken op de boerenakker zijn de gevlekte veldslak (Deroceras reticulatum) en de zwarte wegslak (Arion hortensis). Deze slakken, maar ook de overige slakken benutten de boden om te schuilen en eitjes af te zetten. Paring vindt hoofdzakelijk bovengronds plaats. De schade kan fors zijn, omdat volwassen slakken honderden eitjes in pakketten kunnen afzetten.
Meerdere generaties
De ontwikkeling van slakken gaat het snelst bij 20°C. Het eistadium duurt dan ongeveer 20 dagen. Na drie tot vier maanden is de slak volwassen. Afhankelijk van het soort en de omstandigheden zijn er meerdere generaties per jaar en een slak leeft één tot twee jaar. Vooral in het najaar onder vochtige omstandigheden gaat de ontwikkeling van slakken dus zeer hard. Dit is ook de belangrijkste periode om iets aan slakken te doen door bijvoorbeeld slakkenkorrels te strooien. Ook bij temperaturen rond het vriespunt eten slakken nog. In het voorjaar groeien de planten niet hard, dus ook dit moment is van belang om te strooien.
Zoektocht
Slakken zijn te herkennen aan de achtergebleven slijmsporen. Ook schade door emelten is mogelijk. Alleen is de vreterij van slakken vrij afgerond en bij emelten vaak gekarteld. Jonge slakjes zijn vaak maar 2 millimeter groot en zijn de kleine slijmsporen moeilijk te zien. De slakken zelf kunnen het best in de vroege ochtend worden gevonden. Je kunt een stuk zwart landbouwplastic van 50x50cm neerleggen op het perceel. Na een vochtige nacht zullen in de vroege ochtend de slakken aan de onderkant van het plastic zichtbaar zijn.
Schade beperken
Er zijn een aantal maatregelen mogelijk om slakkenschade te beperken. Grondbewerkingen zijn nadelig voor de overlevingskansen van slakken; de grond droogt uit en hun schuilplaatsen verdwijnen. Ploegen heeft bijvoorbeeld een negatief effect op slakken. Een niet-kerende grondbewerking (NKG) in combinatie met een overwinterende groenbemester kan een optimale habitat vormen voor slakken. Een fijner en dichter zaaibed geeft ook minder schuilmogelijkheden voor slakken en dus minder slakkenschade. Daarnaast zijn er tal van natuurlijke vijanden van slakken zoals egels, mollen, muizen, spitsmuizen, padden, kikker, vogels en kevers.
Natuurlijke vijand
De loopkevers zijn daarbij de belangrijkste. In meerjarige akkerranden kunnen deze soorten zich ongestoorder vestigen en ontwikkelen dan op de akker zelf. Bovendien overwinteren grote aantallen loopkevers en hun larven zich in akkerranden. Vanuit de akkerrand verkennen ze de akker en ruimen zo de slakken op. Het grote voordeel van loopkevers is dat vele soorten polyfaag zijn en dus een gevarieerd dieet hebben. Wanneer de slakken er niet zijn, eten ze de bladluizen of andere organismen op. Houd er daarnaast rekening mee dat de inzet van pyrethroïden funest zijn voor de loopkevers. Een bespuiting om de kniptor aan te pakken zal ook alle loopkevers doden en zo dus het slakkenprobleem mogelijk vergroten.